Galgant – ziele Św. Hildegardy – Blog Lastomine – Uzdrawiająca Moc Kamieni, Magia Roślin i Ziół

Galgant (Alpinia officinarum)

Hildegarda:

Galgant to „przyprawa życia i miłości”

Nazwa pochodzi od języka arabskiego „Khulendjan” lub „Khalangian”, co z kolei prawdopodobnie jest zniekształceniem chińskiego „Liang-Kiang” (łagodny imbir). Wyglądem i smakiem może przypominać imbir, chociaż w smaku jest równie ostry, ale i bardziej gorzki („ekskluzywny imbir”). Łacińska nazwa została mu nadana dzięki włoskiemu botanikowi Prospero Alpina.

Galgant pochodzi z rodzin imbirowatych. Gatunek ten wywodzi się z Azji Południowo-Wschodniej. Plantacje można spotkać również m.in. w Chinach czy Cejlonie.

Roślina wyrasta nawet do 2 metrów i charakteryzuje się białym kwiatostanem. Stosuje się korzeń galgantu, który możemy spotkać w postaci proszku, lub małych kawałeczków – siekanych, a nawet już tabletek.

galgant
W czasach starożytnych Chińczycy używali galgantu zarówno w kuchni do potraw, jak i w celach leczniczych. W starożytności w ogóle był wysoko ceniony. Arabowie, stosowali go do pojenia również koni, jako środek przeciw odwodnieniu. W Europie pojawił się dzięki Hildegardzie z Bingen, która nazywała go „przyprawą życia” – stosowała go przede wszystkim jako środek pomocny w chorobach serca i w dolegliwościach ze strony przewodu pokarmowego.

Św. Hildegarda stosowała galgant najczęściej zamiast pieprzu, ze względu na jego ostry smak. Stosowała go do potraw mięsnych, rybnych, zup i sosów. Przede wszystkim jako „środek nasercowy” w swoim ziołolecznictwie. Galgant dowiódł także swojej rozgrzewającej i rozluźniającej skuteczności w dolegliwościach menstruacyjnych, przy problemach z krążeniem, ogólnym osłabieniu, bólach głowy, kłopotach z niedokrwieniem. Stosowała go jako lek wiatropędny i rozkurczowy – eliminuje wzdęcia, a także posiada uzdrawiające właściwości w zapaleniu błony śluzowej żołądka lub kolki żółciowej.

W medycynie ziołoleczniczej Hildegardy, galgant był jednym z najczęściej stosowanym przez nią „zielem – przyprawą”. Posiada on właściwości przeciwskurczowe i pobudza efekt pokarmowy; stosuje się go przy zawrotach głowy, wysokim ciśnieniu krwi, w stresie; pomaga również w chorobie morskiej, chorobie lokomocyjnej, w rozstroju żołądka, bólach głowy i pleców, w biegunce i czkawce. Dzięki właściwościom antybakteryjnym i przeciwbólowym, galgant jest także użyteczny przy wysypkach, bólach stawów i lumbago, ale pomaga także w przypadku gorączki i kataru.

galgant 2

Galgant to afrodyzjak… poprawy nastroju, stymuluje, motywuje i działa zbawiennie na depresję, zmęczenie, przemęczenie wiosenne i w pokrewnych schorzeniach, w tym poprawia utratę apetytu. Jednak Galgant ma również działanie psychoaktywne, które może prowadzić do zmiany percepcji wizualnej i nadmierne jego spożycie może doprowadzić nawet do lekkich halucynacji. Wszystko w umiarze! Galgant stymuluje krążenie krwi i centralny układ nerwowy. Ma to również pozytywny wpływ na zdolność koncentracji i zdolność myślenia.

Hildegarda uważała, że kawałek korzenia galgantu trzymanego w ustach, pomaga w strefie seksualnej, czyli pozwala osiągnąć silną erekcję.

Należy również wiedzieć, że ten cudowny korzeń może również prowadzić do przedwczesnych miesiączek, a nawet poronienia. Oczywiście stosowany w nadmiarze. Galgant jest dziś stosowany w kuchni indonezyjskiej, tajskiej czy wietnamskiej. Także stosuje się go w przemyśle, do produkcji napojów spirytusowych (spirytus), octu, tabaki i perfum.

Zgodnie z wierzeniami Indian, galgant aktywuje wszystkie czakry, a tym samym promuje przepływ energii w całym ciele. Ma stymulujący, energetyzujący i pobudzający efekt. Łagodniejszy od imbiru, rozpuszcza wewnętrzne blokady i pomaga osiągnąć pewność siebie i odnaleźć wewnętrzną siłę. Daje odwagi, aby poradzić sobie w trudnych momentach życia.

Św. Hildegarda z Bingen, polecała stosowanie galgantu w wszelakich chorobach wirusowych, np. grypie. Galgant obniża także gorączkę i w tym celu Hildegarda przyrządzała wodę galgantową lub wino galgantowe (nie dla dzieci i osób z chorą wątrobą – także nie wskazane dla alkoholików).

Przepis Hildegardy z Bingen

Bardzo łatwo jest zrobić wino galgantowe samemu:

Składniki:
1 łyżeczka świeżego korzenia galgantu
250 ml białego wina

Zagotuj korzeń galgantu w winie. Niech wino gotuje się przez 10 minut. Usuń części rośliny. Odczekaj, aż wino ostygnie. Pij szklankę likieru 2-3 razy dziennie – najlepiej ciepłą lub nie schłodzoną i pij przed jedzeniem.

Wskazówka: Ponieważ świeży korzeń galgantu jest stosunkowo rzadko dostępny na rynku, możesz również ugotować 1 łyżkę organicznego proszku galgantu w 750 ml wina.

Od czasu ugotowania wino galgantowe zawiera bardzo mało alkoholu, ale i tak nie nadaje się jako lek na choroby wątroby, dla alkoholików i dzieci. Istnieje wiele innych aplikacji, takich jak: herbata galgantowa, galgant jako przyprawa itp.

Przepis Hildegardy z Bingen

Herbata Galgantowa

Składniki:
1 łyżeczka (2 g) suszonego, mielonego korzenia galgantu
1 szklanka wody

Zalać kawałki korzenia wrzącą wodą. Poczekaj 10 minut na herbatę.
Przecedź herbatę przez bawełnę (można użyć sitka do herbaty). Pij od 2 do 3 kubków dziennie.

Hildegarda pisze:

„Każdy, kto cierpi na ból serca lub jest zagrożony dysfunkcją układu krążenia, natychmiast zje wystarczającą ilość galgantu i poczuje się lepiej”.

„Galgant jest gorętszy niż papryka. Stopić powoli w ustach. Nie połykaj bez żucia, w przeciwnym razie możesz odczuwać ból brzucha z wrażliwym żołądkiem. Galgant otwiera ciasne naczynia wieńcowe dzięki swoim składnikom o ostrym smaku i natychmiast zapewnia odruch języka i serca dla większej ilości tlenu i dobrego krążenia mięśnia sercowego, dzięki czemu ból serca natychmiast ustępuje. Otwarcie naczyń krwionośnych powoduje natychmiastowe obniżenie wysokiego ciśnienia krwi związanego ze stresem. Jego właściwości przeciwzapalne eliminują ból reumatyczny i kulszowy. Olejki eteryczne zapobiegają wzrostowi bakterii, grzybów i wirusów w jelitach. „